اعتراض موشان افغانستان
(طنز)

مصطفی عمرزی

لید:

بدبختی های چندین دهه یی، نه تنها فغان مردم ما را به هوا بلند کردند، بل سبب شده اند  اکثر زنده جان های افغانستان نیز شیون کنند.

متن:

بر اساس گزارش ها، روز گذشته، بعضی از موشان افغانستان که رقم دقیق آنان را کسی نفهمید، با برپایی یک مظاهره ی نیمه مسالمت آمیز، از حکومت خواستند به حال شان رسیده گی شود. آنان که در نزدیکی ارگ ریاست جمهوری، اجتماع کرده بودند، تقاضای های زیادی داشتند.
موشان، پس از ساعت ها شعار که حاوی مضامینی چون مرگ بر آدم ها، مرگ بر دولت، مرگ بر پشک های افغانستان، مرگ بر فروشنده گان تلک، مرگ موش و محتکران بود، قطعنامه ای را با محتوای زیر، صادر کردند:
ما موشان افغانستان که از حقداران این کشور شمرده می شویم و از بدو تاریخ بشریت، کاری به جز از میان بردن ما نشده است، برای اولین بار از دولت می خواهیم در صورتی که آزادی بیان وجود  دارد، چنین کند:

 1- به صورت عاجل، دوا هایی را تهیه کنند تا فرسوده گی های ناشی از کم غذائی و مواد ساختمانی کشور، از دندان های ما زدوده شوند؛ زیرا نبود غذا ها و مواد ضعیف ساختمانی که بیشتر از سمنت پاکستانی و چینائی درست می شوند، باعث خرابی دندان ها یا مهمترین وسیله ی کار ما شده اند.

2- ما موشان افغانستان می خواهیم تمام محتکران زندانی شوند؛ زیرا احتکار آنان به جایی رسیده است که در گدام های کشور به هیچ صورتی چیزی یافت نمی شود.

3- دولت باید جلو واردات تلک های بدل و دوا های مرگ موش بی کیفیت را بگیرد؛ زیرا چنین تولیداتی سبب شده اند تا ما سریعاً نمرده، بل جوانمرگ و زجرکش شویم. این برخلاف کنوانسیون های ژنیو است.

4- چون تمام شهر های کشور به دلیل ویرانی، سوراخ سوراخ شده اند و نیز باران ها به تمام آن ها نفوذ کرده اند که در واقع خانه های مایند، اگر کاری به خاطر جلوگیری از نفوذ آب نمی شود، حداقل مسیر آن را تغییر دهند؛ زیرا دایماً با آب بازی که نمی شود زنده گی کرد!

خلاصه:

بند اخیر قطعنامه ی موشان کشور با این خواسته به همراه بود که: چون می دانیم برای آدم های این کشور، کار نمی شود، چه رسد برای موشان، پس ما را به کشور دیگری انتقال دهید که در آن جا از ترحم و عدالت خبری باشد و یا هم اگر هیچ کاری نمی کنید، حداقل جلو این پشک های بی شرف را بگیرد؛ زیرا در کنار آن که با ازدیاد موسسات و انجو های داخلی و خارجی،  خوب تغذیه می شوند، ولی با طبیعت ذاتی ای که دارند، ما موشان گرسنه را نیز از نظر دور نمی اندازند.

پس منظر:

حکومت که به مشکل از قضایای مهم، با خبر می شود، این بار به اثر نفوذ موشان از  سوراخ های ارگ که به دلیل کم کاری و اختلاف سلیقه، درست ترمیم نشده و قابل نفوذ بودند، مجبوراً پیرامون مشکل آنان به شور می نشیند. پس از صحبت های بسیار، بالاخره تصمیم گرفته می شود تا مقداری گندم پاکستانی خریده شده و در اختیار موشان، قرار داده شود. همچنان این روند تا زمانی ادامه یابد که ارگ ریاست جمهوری از وجود آنان خالی شده و نیرو های خارجی آموزش دهنده ی نیرو های داخلی، به اندازه ی کافی، پشک ها را جمع آوری کرده و به جنگ موشان بفرستند.

قابل یادآوری ست که اکثر مشکلات گفتمان با موشان را دوستان بین المللی ما با رواجی که در نگه داری حیوانات در کشور های آنان وجود دارد، حل کرده اند.