Home خانه
نوستالوژی
نوستالوژی
هارون انصاری
چه صفایی بود در آن روزگاران
نشسته با فامیل دور یک دسترخوان
صدای رادیوی خانه بود بلند
پیام صبحگاهی داشت بهر یاران
هم خورد و هم بزرگ آماده ی رفتن
یکی سوی مکتب، دیگری سوی کار روان
اگر کم بود یا زیاد، همه داشتند قناعت
چه دل ها بود جمع، چهره ها چه خندان
چه روز هایی بود، چه روزگار خوش
من نیز چه خوشحال روانه ی کودکستان
هر روزم آغاز می شد با این نوای زیبا
د سباون پیغام، پیام صبحگاهان